SING A SONG FOR THE CHILDREN
Mijn hart ligt bij kinderen. Voor mijn gevoel zijn ze onze grootste leermeesters en leraren. Met hun grote wijsheid en gouden liefdeslicht laten ze ons zien waar het werkelijk om draait in het leven en wat wij van ze kunnen leren: Liefde. Licht. Vreugde. Niet onze kinderen moeten veranderen, maar de wereld. Onze kinderen zijn de toekomst. De redding voor de wereld. Laat ze zichzelf zijn. Het is mijn missie dit uit te dragen en ze daarin te begeleiden en dit te helpen herinneren. Zodat ze het fijn vinden op deze aarde. Door van zichzelf te houden en goed voor zichzelf te zorgen. En hun dromen waar te maken. De hemel op aarde te ervaren. Door hun talenten te leven. Ook wij volwassenen dragen een kind in ons Ik heb boeken geschreven en uitgebracht voor alle kinderen op deze wereld. Om ze te laten geloven in zichzelf. In het licht en de liefde en de vreugde die ze zijn. Op deze pagina deel ik me alle plezier en liefde een aantal artikelen die ik schreef voor en over kinderen en innerlijke kinderen.
Mijn hart ligt bij kinderen. Voor mijn gevoel zijn ze onze grootste leermeesters en leraren. Met hun grote wijsheid en gouden liefdeslicht laten ze ons zien waar het werkelijk om draait in het leven en wat wij van ze kunnen leren: Liefde. Licht. Vreugde. Niet onze kinderen moeten veranderen, maar de wereld. Onze kinderen zijn de toekomst. De redding voor de wereld. Laat ze zichzelf zijn. Het is mijn missie dit uit te dragen en ze daarin te begeleiden en dit te helpen herinneren. Zodat ze het fijn vinden op deze aarde. Door van zichzelf te houden en goed voor zichzelf te zorgen. En hun dromen waar te maken. De hemel op aarde te ervaren. Door hun talenten te leven. Ook wij volwassenen dragen een kind in ons Ik heb boeken geschreven en uitgebracht voor alle kinderen op deze wereld. Om ze te laten geloven in zichzelf. In het licht en de liefde en de vreugde die ze zijn. Op deze pagina deel ik me alle plezier en liefde een aantal artikelen die ik schreef voor en over kinderen en innerlijke kinderen.
VOOR MIJN EERSTE LIEFDEVOLLE TIJDLOZE BOEK DEED IK EEN OPROEP AAN KINDEREN VOOR TEKENINGEN TER ILLUSTRATIE VAN MIJN BOEK.
IK KREEG DE MEEST MOOIE TEKENINGEN OPGESTUURD VAN KINDEREN UIT NEDERLAND EN HET CARIBISCH GEBIED DIE IN HET BOEK STAAN:
OPROEP AAN ALLE OUDERS EN VERZORGERS VAN KINDEREN OVER DE HELE WERELD: KINDEREN GEVRAAGD DIE EEN TEKENING WILLEN MAKEN TER ILLUSTRATIE VAN MIJN GEDICHTENBOEK.
EEN BOEK VOOR ALLE KINDEREN OP DEZE AARDE.
Ik heb een boek geschreven. Recht uit mijn hart. Voor alle kleine en grote mensenkinderen op deze aarde. Over alles wat je wist voor je naar de aarde ging, maar misschien weer vergeten bent. Ik help het je graag herinneren. Zodat je kunt blijven leven vanuit je hart. Een boekje vol liefde, voor jou, omdat jij het zo waard bent.
Met tekeningen van iets waar jij liefde voor voelt, hoe jij liefde ziet, waar jij heel blij van wordt of waar jij heel erg veel van houdt.Dat kan je huisdier zijn, of jezelf, of een regenboog, een vlinder of ga zo maar door, maar dat zul je zelf het beste weten!
Zo kunnen we samen via mijn boek de wereld een heel stuk mooier en liefdevoller maken. Zou jij dat met mij en de wereld willen delen? Ieder kind waarvan een tekening werd geplaatst ontving het boek met een persoonlijke boodschap als dank cadeau!
Mijn hart ligt bij kinderen. Voor mijn gevoel zijn ze onze grootste leermeesters en leraren. Met hun grote wijsheid en gouden liefdeslicht laten ze ons zien waar het werkelijk om draait in het leven en wat wij van ze kunnen leren: Liefde. Niet onze kinderen moeten veranderen, maar de wereld. Onze kinderen zijn de toekomst. De redding voor de wereld. Laat ze zichzelf zijn. Het is mijn missie dit uit te dragen en ze daarin te begeleiden en dit te helpen herinneren. Zodat ze het fijn vinden op deze aarde. Want helaas vindt niet ieder mensenkind dat.
Ook wij volwassenen dragen een kind in ons. En binnenkort breng ik dus een mijn gedichtenboek uit voor alle kinderen op deze aarde. Om ze te helpen herinneren, te laten geloven in zichzelf. In het licht en de liefde die ze zijn. Dat wat we allemaal zijn.
SING A SONG FOR THE CHILDREN!
IK KREEG DE MEEST MOOIE TEKENINGEN OPGESTUURD VAN KINDEREN UIT NEDERLAND EN HET CARIBISCH GEBIED DIE IN HET BOEK STAAN:
OPROEP AAN ALLE OUDERS EN VERZORGERS VAN KINDEREN OVER DE HELE WERELD: KINDEREN GEVRAAGD DIE EEN TEKENING WILLEN MAKEN TER ILLUSTRATIE VAN MIJN GEDICHTENBOEK.
EEN BOEK VOOR ALLE KINDEREN OP DEZE AARDE.
Ik heb een boek geschreven. Recht uit mijn hart. Voor alle kleine en grote mensenkinderen op deze aarde. Over alles wat je wist voor je naar de aarde ging, maar misschien weer vergeten bent. Ik help het je graag herinneren. Zodat je kunt blijven leven vanuit je hart. Een boekje vol liefde, voor jou, omdat jij het zo waard bent.
Met tekeningen van iets waar jij liefde voor voelt, hoe jij liefde ziet, waar jij heel blij van wordt of waar jij heel erg veel van houdt.Dat kan je huisdier zijn, of jezelf, of een regenboog, een vlinder of ga zo maar door, maar dat zul je zelf het beste weten!
Zo kunnen we samen via mijn boek de wereld een heel stuk mooier en liefdevoller maken. Zou jij dat met mij en de wereld willen delen? Ieder kind waarvan een tekening werd geplaatst ontving het boek met een persoonlijke boodschap als dank cadeau!
Mijn hart ligt bij kinderen. Voor mijn gevoel zijn ze onze grootste leermeesters en leraren. Met hun grote wijsheid en gouden liefdeslicht laten ze ons zien waar het werkelijk om draait in het leven en wat wij van ze kunnen leren: Liefde. Niet onze kinderen moeten veranderen, maar de wereld. Onze kinderen zijn de toekomst. De redding voor de wereld. Laat ze zichzelf zijn. Het is mijn missie dit uit te dragen en ze daarin te begeleiden en dit te helpen herinneren. Zodat ze het fijn vinden op deze aarde. Want helaas vindt niet ieder mensenkind dat.
Ook wij volwassenen dragen een kind in ons. En binnenkort breng ik dus een mijn gedichtenboek uit voor alle kinderen op deze aarde. Om ze te helpen herinneren, te laten geloven in zichzelf. In het licht en de liefde die ze zijn. Dat wat we allemaal zijn.
SING A SONG FOR THE CHILDREN!
AARDESCHOOL
Ik had een prachtig gesprek met een prachtig kind.
Een blij vrolijk kind maar nu even heel verdrietig. Diepe lagen waren in het meisje aangeraakt. Ik liet haar huilen en vroeg haar wat ze nodig had. Liet haar even haar gang gaan waar ze om vroeg en ben toen later naar haar toe gegaan en vroeg haar of ze ook wist waarom ze zo verdrietig was. Eerder was ze verdrietig uit school gekomen. En ziek. Grieperig. Ze kon me toen aangeven dat ze zich daar ziek maar ook verdrietig had gevoelt. En na dat ik haar dat weer hielp herinneren, kwam het hoge woord eruit. Dat ze zich zo ziekig en verdrietig voelt omdat het zo vol en druk is op school. En dat er vakken geleerd moeten worden waar ze het nut echt niet van in ziet. Waarom hebben we niet alleen maar vakken op school waar we later echt wat aan hebben? Vroeg ze. En ik ging met haar aan de praat. Vertelde haar hoe ze als klein meisje was. En nog is. Heel gevoelig. Creatief, sensitief, blij en vrij. Maar ook heel krachtig. En dat ze dat nu nog steeds is en dat ze nu eenmaal heel veel aanvoelt. Dat ze zich nog zo kon herinneren wat haar thuis is, vol liefde en licht. Prachtige verhalen vertelde ze me toen ze klein was over thuis en dat hielp ik haar weer herinneren nu. We spraken erover dat we soms uit ons lichaam gaan om dat contact met thuis weer te willen voelen. Maar dat het juist zo belangrijk is om juist wanneer we ons zo verdrietig voelen goed contact met de aarde te maken. Voetjes op de grond en wortels in de aarde en via ons hoofd het witte licht naar binnen laten stromen ons lichaam. Alles er laten zijn wat er is. Omdat we anders ook veel van anderen oppakken. Van andere kinderen die ook liever willen voelen maar ook moeten denken. En dat hier op aarde nu eenmaal donker en licht is, maar dat er geen dag zonder nacht kan bestaan. Oftewel geen licht zonder donker. Geen sterrenhemel zonder sterren. Ik vertelde haar dat een lotusbloem zo mooi en prachtig is, vond zij ook, maar dat die alleen maar kan bestaan omdat er modder is en dat ie daar uit groeit. Oftewel dat ze nu ook eenmaal dingen te doen heeft hier op aarde die ze niet leuk vindt, dat accepteren. Maar dat er daarnaast zo veel dingen zijn die ze wel leuk vindt. En dat ze de dingen die ze wel leuk vindt leuk vindt omdat ze ook weet wat niet leuk is. Dat er niet alleen maar leuk kan zijn, maar dat wanneer ze wil dat ze dingen veranderen kan en dat ze daar dan heel veel zelf aan kan doen. We spraken over dat ze niet voor niets op aarde is. Dat ze haar licht hier mag laten schijnen. Haar angsten aan mag gaan en haar talenten laten zien. Zodat ze zichzelf maar ook anderen daar mee mag en kan raken. En zo spraken we nog over veel dingen. Wat een verdriet, maar ook wat een mooi gesprek en wat een liefde op de vroege ochtend. Ik zei haar maar lekker bij te gaan slapen. Maar niet voor dat ik haar vertelde hoe trots ik op haar ben. Hoe goed ze het doet hier op deze aardeschool. En ze vertelde me dat ze ook heel trots is op mij. Omdat ik haar moeder ben. Mijn prachtige dochter. Alle prachtige kinderen op deze aarde. Ze hebben het niet altijd makkelijk. Maar wat kunnen we veel van hen en elkaar leren en wat hebben ze veel te brengen.
Een blij vrolijk kind maar nu even heel verdrietig. Diepe lagen waren in het meisje aangeraakt. Ik liet haar huilen en vroeg haar wat ze nodig had. Liet haar even haar gang gaan waar ze om vroeg en ben toen later naar haar toe gegaan en vroeg haar of ze ook wist waarom ze zo verdrietig was. Eerder was ze verdrietig uit school gekomen. En ziek. Grieperig. Ze kon me toen aangeven dat ze zich daar ziek maar ook verdrietig had gevoelt. En na dat ik haar dat weer hielp herinneren, kwam het hoge woord eruit. Dat ze zich zo ziekig en verdrietig voelt omdat het zo vol en druk is op school. En dat er vakken geleerd moeten worden waar ze het nut echt niet van in ziet. Waarom hebben we niet alleen maar vakken op school waar we later echt wat aan hebben? Vroeg ze. En ik ging met haar aan de praat. Vertelde haar hoe ze als klein meisje was. En nog is. Heel gevoelig. Creatief, sensitief, blij en vrij. Maar ook heel krachtig. En dat ze dat nu nog steeds is en dat ze nu eenmaal heel veel aanvoelt. Dat ze zich nog zo kon herinneren wat haar thuis is, vol liefde en licht. Prachtige verhalen vertelde ze me toen ze klein was over thuis en dat hielp ik haar weer herinneren nu. We spraken erover dat we soms uit ons lichaam gaan om dat contact met thuis weer te willen voelen. Maar dat het juist zo belangrijk is om juist wanneer we ons zo verdrietig voelen goed contact met de aarde te maken. Voetjes op de grond en wortels in de aarde en via ons hoofd het witte licht naar binnen laten stromen ons lichaam. Alles er laten zijn wat er is. Omdat we anders ook veel van anderen oppakken. Van andere kinderen die ook liever willen voelen maar ook moeten denken. En dat hier op aarde nu eenmaal donker en licht is, maar dat er geen dag zonder nacht kan bestaan. Oftewel geen licht zonder donker. Geen sterrenhemel zonder sterren. Ik vertelde haar dat een lotusbloem zo mooi en prachtig is, vond zij ook, maar dat die alleen maar kan bestaan omdat er modder is en dat ie daar uit groeit. Oftewel dat ze nu ook eenmaal dingen te doen heeft hier op aarde die ze niet leuk vindt, dat accepteren. Maar dat er daarnaast zo veel dingen zijn die ze wel leuk vindt. En dat ze de dingen die ze wel leuk vindt leuk vindt omdat ze ook weet wat niet leuk is. Dat er niet alleen maar leuk kan zijn, maar dat wanneer ze wil dat ze dingen veranderen kan en dat ze daar dan heel veel zelf aan kan doen. We spraken over dat ze niet voor niets op aarde is. Dat ze haar licht hier mag laten schijnen. Haar angsten aan mag gaan en haar talenten laten zien. Zodat ze zichzelf maar ook anderen daar mee mag en kan raken. En zo spraken we nog over veel dingen. Wat een verdriet, maar ook wat een mooi gesprek en wat een liefde op de vroege ochtend. Ik zei haar maar lekker bij te gaan slapen. Maar niet voor dat ik haar vertelde hoe trots ik op haar ben. Hoe goed ze het doet hier op deze aardeschool. En ze vertelde me dat ze ook heel trots is op mij. Omdat ik haar moeder ben. Mijn prachtige dochter. Alle prachtige kinderen op deze aarde. Ze hebben het niet altijd makkelijk. Maar wat kunnen we veel van hen en elkaar leren en wat hebben ze veel te brengen.
Leven in plaats van overleven
Laat kinderen leven in plaats van overleven. In plaats van zoveel moeten. En zich ontwikkelen tot vrije blije volwassenen. In plaats tot volwassenen die vastlopen en burn outs en ziektes ontwikkelen en leven op de automatische piloot. Zoals het grote gros van de volwassenen nu doet. Opgroeien in een angst vrije omgeving en maatschappij. Een liefdevolle dus. Waar kinderen niet als robot's worden. Vanuit hun hart en gevoel mogen blijven leven. Vanuit hun onderbuik en vanuit passie en kracht. Niet in het systeem moeten passen. Maar waar school om het kind gaat en niet om cijfers en om geld. Geen toetsen maken en gescreend worden daarop. Geen perfecte rapporten hoeven halen. Maar kind en puber mogen zijn en helemaal zichzelf mogen zijn en uitgedaagd worden. En gekeken wordt naar de talenten van het kind zelf en hoe het het beste begeleid kan worden dat het beste in het kind omhoog gehaald wordt. Het kan dus....En oh, wat zou ik dat de kinderen en pubers in Nederland ook gunnen, daar waar het in landen zoals Finland al wel mogelijk is.
Het belangrijkste beroep in de wereld
Vrouwen, maar ook mannen, ouders, volwassenen, zouden zich meer bewust mogen zijn wat hun invloed op hun kinderen is. En dan in positieve zin. Van vrouwen om me heen, ook in mijn werk, hoor ik dat ze zich nutteloos voelen omdat ze niet werken. (Of dat ze zich schuldig voelen omdat ze te veel werken. Waarom hoor je mannen zich dat nou niet echt vaak afvragen? ;-) ) Maar misschien is het juist wel het grootste geschenk wat ze hun kinderen kunnen geven. Hoe heerlijk is het voor een kind te weten dat er altijd iemand voor hen is. Ik geloof in de juiste balans, en zie moederschap als een heel belangrijk beroep. De basis, veiligheid, voor de kinderen, de toekomst. Cijfer jezelf daarin niet weg, maar zie wat een belangrijk werk je verricht. En het allerbelangrijkst natuurlijk, werk aan jezelf. :-) Wees ook je eigen innerllijke vader en moeder voor je innerlijke kind.
Dochter
Wat vind ik dat toch heerlijk, wakker worden en zien dat het zonnetje schijnt. Meteen naar buiten gegaan de plantjes water geven die er wat zielig bij stonden. Lekker op de blote voeten, koud maar goed om te aarden. ;-) meteen wat stralen gepakt, wat is de natuur nog koud trouwens.....Dochterlief uitgezwaaid, even diep in haar ogen gekeken en een grote verrassing gekregen. Ik zie haar het hoekje omfietsen, in haar hippe outfit met de zon schijnend op haar glansende haar. En voor ik de poort sluit zie ik het nog net: Ik krijg een heel lief kushandje van haar.....Dankjewel lieve dochter! Mijn dag kan niet meer stuk!
Ga je mee?
Ga je mee springen over de sloot
stampen in de plassen
laarsjes aan benen bloot
Spelen met kikkerdril
Ja dat is wat ik wil!
Crossen op de fiets
lekker niets
Avontuurlijk en ondeugend
in de buitenlucht zijn
dat is toch super fijn
Hutten bouwen, rennen, vallen, kapotte
knieen en benen
Slaan met stokken, gooien met stenen
Keilend over het water
en later
Lekker roeien, bootje varen
Handen met blaren
Vuurtje stoken kampvuur maken
Zo voldaan en doodmoe raken
Maar toch nog even zoete broodjes bakken
en marshmallows in het vuur
Het leven zo mooi, zo puur
weer dicht naar je ware natuur
En voor je het weet is de dag weer voorbij
ben je dolblij
Lekker slapen in een tent of hangmat
Lijkt je dat ook wat
In de donkere nacht
die wordt verlicht door stralende sterrenpracht
Waar wij er ook een van zijn.......
Ga je mee?
stampen in de plassen
laarsjes aan benen bloot
Spelen met kikkerdril
Ja dat is wat ik wil!
Crossen op de fiets
lekker niets
Avontuurlijk en ondeugend
in de buitenlucht zijn
dat is toch super fijn
Hutten bouwen, rennen, vallen, kapotte
knieen en benen
Slaan met stokken, gooien met stenen
Keilend over het water
en later
Lekker roeien, bootje varen
Handen met blaren
Vuurtje stoken kampvuur maken
Zo voldaan en doodmoe raken
Maar toch nog even zoete broodjes bakken
en marshmallows in het vuur
Het leven zo mooi, zo puur
weer dicht naar je ware natuur
En voor je het weet is de dag weer voorbij
ben je dolblij
Lekker slapen in een tent of hangmat
Lijkt je dat ook wat
In de donkere nacht
die wordt verlicht door stralende sterrenpracht
Waar wij er ook een van zijn.......
Ga je mee?
Innerlijke kinderen
Ook de dader was eens ooit een onschuldig, puur liefdevol kind.....Wat als hij de boodschap van liefde had gehad?!...
En wederom is de wereld opgeschrikt door een drama.. Een drama dat ons allen diep raakt. "Wanneer stopt dit?" vragen we ons allemaal af en en we vinden het allemaal verschrikkelijk en afschuwelijk. Ergens kunnen we er onze hoofden nog wel voor in het zand steken en het met ons verstand ver van ons bed laten zijn. Maar wanneer we de beelden achter de verhalen zien en horen, komt het toch wel heel erg dicht bij in alle opzichten. Deze foto zag ik net voorbij komen. Met een hartverscheurend, rakend verhaal. Er zijn veel kinderen slachtoffer en dat is wat iedereen extra raakt blijkbaar. Er wordt gesproken over kwaad met kwaad vergelden. De daders aanpakken. Er wordt gesproken over "wij en zij". Maar is er eigenlijk wel een wij en zij?! Laat drama's als dit ons niet zien dat er echt wat moet veranderen in deze wereld? Niet alleen bij hen maar ook bij ons, omdat we allemaal ergens een en gelijk zijn? Degenen die in staat zijn tot deze gruwelijkheden waren allen ooit eens onschuldige, schattige, pure mooie baby's en kinderen. Net als jij en ik. Wat zal er gebeurt zijn dat ze tot dit soort daden kunnen komen? Waar ik van overtuigd ben, is dat de dingen die ze gehoord hebben als kind niet altijd alleen maar liefdevol waren. Dat ze waarschijnlijk het tegenovergestelde hoorden en zagen. Haat in plaats van liefde. Ik geloof niet dat ze gehoord hebben hoe mooi we zijn als mens, dat we allemaal gelijk zijn en gelijke rechten hebben. En als we eerlijk naar onszelf kijken, in hoeverre hebben we dat zelf allemaal te horen gekregen? En in hoeverre brengen we dat zelf op onze kinderen over? Zijn we ergens niet allemaal daders in het verspreiden van dingen die niet als liefde zijn? Laten we onze kinderen ook niet de meest gruwelijke games spelen bijvoorbeeld waardoor ze denken dat het normaal is? Hoe liefdevol is dat? Ik geloof dat hoe heftig dingen ook zijn, we er allemaal wat van kunnen leren. Of juist hoe heftiger de dingen, hoe meer we ervan kunnen leren. En ik geloof dat we allemaal iets kunnen leren van en bijdragen kunnen aan een betere wereld. Wanneer machtshebber, de politiek, wereldleiders nou eens zouden stoppen met strijden en veroordelen en hun hand in eigen boezem zouden steken. De boodschap van liefde zouden brengen in plaats van de boodschap oog om oog, tand om tand. De boodschap van liefde, dat heeft deze wereld nodig, meer dan ooit. De dader heeft deze boodschap waarschijnlijk nooit gehad. De boodschap van liefde. De boodschap dat we allemaal liefde zijn en allemaal gelijk en allemaal zo de moeite waard. Om van te houden in plaats van te haten. Dit wil ik er graag van leren en eruit halen. Naast het diepe verdriet wat ik voel, wil ik steeds meer het goede en het mooie en het licht en het liefdevolle en ieder mens kunnen zien. En de ander bewust te maken dat ook in zichzelf te zien. Omdat we onder onze pijn en verdriet allemaal licht en liefde zijn. Vooral kinderen die onze toekomst zijn. Laat hen de boodschap van liefde horen. Laat hen zich geliefd en veilig voelen. Zodat ze hem ook weer verder kunnen verspreiden en uitdragen. Wanneer de dader dat als kind gehoord en gevoeld zou hebben, dan zou de wereld er nu vast heel anders uit gezien hebben. Zou dat de les kunnen zijn? Voor mij is dat de les in ieder geval wel. Ik voel heel sterk in mezelf dat niets doen ons niet verder helpt. Maar kinderen bewust maken van hun licht en hen begeleiden in deze wereld, wat zo belangrijk is. Ik geloof nog steeds dat er hoop is voor deze wereld. Er zal alleen een boel moeten veranderen. Ik blijf er in geloven, in een betere, liefdevollere wereld. Door onze aandacht te blijven richten op liefde. Te beginnen met de liefde voor kinderen. Ze laten weten hoe mooi en puur en liefdevol ze zijn. Sing a song for the Children. En met de liefde voor onze innerlijke kinderen die de boodschap van liefde niet voldoende gevoeld en gehoord hebben. Zodat er ooit helemaal geen daders en slachtoffers meer hoeven te zijn....Het is nooit te laat. Verbeter de wereld, begin bij jezelf......Doe je met me mee?....
En wederom is de wereld opgeschrikt door een drama.. Een drama dat ons allen diep raakt. "Wanneer stopt dit?" vragen we ons allemaal af en en we vinden het allemaal verschrikkelijk en afschuwelijk. Ergens kunnen we er onze hoofden nog wel voor in het zand steken en het met ons verstand ver van ons bed laten zijn. Maar wanneer we de beelden achter de verhalen zien en horen, komt het toch wel heel erg dicht bij in alle opzichten. Deze foto zag ik net voorbij komen. Met een hartverscheurend, rakend verhaal. Er zijn veel kinderen slachtoffer en dat is wat iedereen extra raakt blijkbaar. Er wordt gesproken over kwaad met kwaad vergelden. De daders aanpakken. Er wordt gesproken over "wij en zij". Maar is er eigenlijk wel een wij en zij?! Laat drama's als dit ons niet zien dat er echt wat moet veranderen in deze wereld? Niet alleen bij hen maar ook bij ons, omdat we allemaal ergens een en gelijk zijn? Degenen die in staat zijn tot deze gruwelijkheden waren allen ooit eens onschuldige, schattige, pure mooie baby's en kinderen. Net als jij en ik. Wat zal er gebeurt zijn dat ze tot dit soort daden kunnen komen? Waar ik van overtuigd ben, is dat de dingen die ze gehoord hebben als kind niet altijd alleen maar liefdevol waren. Dat ze waarschijnlijk het tegenovergestelde hoorden en zagen. Haat in plaats van liefde. Ik geloof niet dat ze gehoord hebben hoe mooi we zijn als mens, dat we allemaal gelijk zijn en gelijke rechten hebben. En als we eerlijk naar onszelf kijken, in hoeverre hebben we dat zelf allemaal te horen gekregen? En in hoeverre brengen we dat zelf op onze kinderen over? Zijn we ergens niet allemaal daders in het verspreiden van dingen die niet als liefde zijn? Laten we onze kinderen ook niet de meest gruwelijke games spelen bijvoorbeeld waardoor ze denken dat het normaal is? Hoe liefdevol is dat? Ik geloof dat hoe heftig dingen ook zijn, we er allemaal wat van kunnen leren. Of juist hoe heftiger de dingen, hoe meer we ervan kunnen leren. En ik geloof dat we allemaal iets kunnen leren van en bijdragen kunnen aan een betere wereld. Wanneer machtshebber, de politiek, wereldleiders nou eens zouden stoppen met strijden en veroordelen en hun hand in eigen boezem zouden steken. De boodschap van liefde zouden brengen in plaats van de boodschap oog om oog, tand om tand. De boodschap van liefde, dat heeft deze wereld nodig, meer dan ooit. De dader heeft deze boodschap waarschijnlijk nooit gehad. De boodschap van liefde. De boodschap dat we allemaal liefde zijn en allemaal gelijk en allemaal zo de moeite waard. Om van te houden in plaats van te haten. Dit wil ik er graag van leren en eruit halen. Naast het diepe verdriet wat ik voel, wil ik steeds meer het goede en het mooie en het licht en het liefdevolle en ieder mens kunnen zien. En de ander bewust te maken dat ook in zichzelf te zien. Omdat we onder onze pijn en verdriet allemaal licht en liefde zijn. Vooral kinderen die onze toekomst zijn. Laat hen de boodschap van liefde horen. Laat hen zich geliefd en veilig voelen. Zodat ze hem ook weer verder kunnen verspreiden en uitdragen. Wanneer de dader dat als kind gehoord en gevoeld zou hebben, dan zou de wereld er nu vast heel anders uit gezien hebben. Zou dat de les kunnen zijn? Voor mij is dat de les in ieder geval wel. Ik voel heel sterk in mezelf dat niets doen ons niet verder helpt. Maar kinderen bewust maken van hun licht en hen begeleiden in deze wereld, wat zo belangrijk is. Ik geloof nog steeds dat er hoop is voor deze wereld. Er zal alleen een boel moeten veranderen. Ik blijf er in geloven, in een betere, liefdevollere wereld. Door onze aandacht te blijven richten op liefde. Te beginnen met de liefde voor kinderen. Ze laten weten hoe mooi en puur en liefdevol ze zijn. Sing a song for the Children. En met de liefde voor onze innerlijke kinderen die de boodschap van liefde niet voldoende gevoeld en gehoord hebben. Zodat er ooit helemaal geen daders en slachtoffers meer hoeven te zijn....Het is nooit te laat. Verbeter de wereld, begin bij jezelf......Doe je met me mee?....
Kinderen van deze nieuwe tijd
Nieuwetijds kinderen of volwassenen, kristal, hooggevoelig, of ook wel regenboog, zonne- of sterrenkinderen of mensen worden ze genoemd. En niet voor niets, want bewust of onbewust hebben deze mensen (waaronder ook, of juist kinderen...) een herinnering aan "thuis". En die herinnering kan een gevoel van heimwee geven. De herinnering aan daar waar de ziel vandaan komt. Heel kort door de bocht gezegd. Het gebied van onvoorwaardelijke liefde en licht en zijn. De bron, de hemel, de sterren het universum of hoe je het ook noemen wilt. Daar waar we onze ziel ervaren en vandaan komt en altijd weer naar toe zal gaan. Ze voelen zich vaak niet thuis in hun lichaam, in de materie, hier op aarde. Voelen zich eenzaam, anders, niet begrepen. Zijn nog zo dicht bij hun gevoel daar waar veel vanuit het hoofd in plaats vanuit het hart wordt geleefd. Zelf herken ik me hier ook sterk in, heb ook nog sterk die herinnering aan de onvoorwaardelijke liefde. En toen mijn dochter geboren werd viel alles op zijn plek, wat een spiegel voor mezelf. Evenals de Bijna Dood Ervaring van mezelf na een val van een klimrek als kind. Ik ben me gaan verdiepen in wat ik voelde en me weer ging herinneren en werd me bewust van dat je er letterlijk ziek van kunt zijn, van het verlangen naar huis. Ben gaan helen wat er te helen viel en valt en ben mensen gaan begeleiden na een aantal opleidingen en als ervaringsdeskundige, o.a. mensen die ook deze herkenning hebben. De herinnering die iedereen ongetwijfeld soms bewust of onbewust in zich draagt. Maar we zijn hier niet voor niets op deze aarde! We mogen ook hier op aarde thuis komen, in en bij onszelf. Ook hier de liefde ervaren. Doen en leven waarvoor we hier zijn. Ons licht hier laten schijnen. Niet overleven. Maar leven! Plezier maken en genieten! Volwassenen mogen weer terug naar het kind in zichzelf, helen wat daarvoor zit. En wat zou het mooi zijn dat onze kinderen zo dicht bij hun gevoel mogen blijven als ze op de aarde komen. Ze zijn onze voorbeelden, onze spiegels. Hoe fijn zou het zijn dat ze zichzelf mogen zijn en blijven met al hun puurheid en enthousiasme en levendigheid en wijsheid en zich niet aan hoeven te passen.......Maar dat we hen kunnen begeleiden met hen gevoeligheid. Herken je jezelf of je kind in bovenstaande woorden? En zou je wel wat begeleiding kunnen gebruiken? In liefde loop ik graag een stukje met je mee op je pad. Wellicht kan ik je begeleiden of een aantal tools of handvaten meegeven. Je en jullie zijn van harte welkom. Zo leren we hier met zijn allen van elkaar. Kunnen we alleen en samen de hemel op aarde ervaren. Te beginnen met liefde voor je zelf, je innerlijk kind.
Kinderen
Kinderen
Kinderen zijn het puur gouden goddelijk liefdes licht
Dat kun je voelen wanneer je je hart voor hen opent en je aandacht op hen richt
En wanneer je diep durft te voelen ervaar je dat jij dat liefdes licht ook in je hebt
Veelal is dat gevoel alleen vaak wat weg ge-ebd
Laat dat goddelijke liefdeslicht weer schijnen
Ga de pijn die daarvoor zit omarmen zodat het kan verdwijnen
In het toelaten van alle pijn
Kan het innerlijk kind er weer volledig zijn
Laat het puur gouden goddelijk liefdes licht weer schijnen, kinderen zijn van de aller grootste waarde
Sing a song for the children voor de hemel op aarde.
Kinderen zijn het puur gouden goddelijk liefdes licht
Dat kun je voelen wanneer je je hart voor hen opent en je aandacht op hen richt
En wanneer je diep durft te voelen ervaar je dat jij dat liefdes licht ook in je hebt
Veelal is dat gevoel alleen vaak wat weg ge-ebd
Laat dat goddelijke liefdeslicht weer schijnen
Ga de pijn die daarvoor zit omarmen zodat het kan verdwijnen
In het toelaten van alle pijn
Kan het innerlijk kind er weer volledig zijn
Laat het puur gouden goddelijk liefdes licht weer schijnen, kinderen zijn van de aller grootste waarde
Sing a song for the children voor de hemel op aarde.
Onvoorwaardelijk lief zijn
Wat zijn we opgegroeid tot sterke krachtige volwassenen. Flink, positief, doorzetters. Zo komen we over. En houden we onszelf voor te zijn. En zijn we ook. Maar soms, af en toe en misschien wel vaker dan we denken en toe willen geven....is er ons innerlijk kind wat onze aandacht wil. Ons innerlijk jongetje of meisje. Wat ons zegt, ho stop, wil je even weer naar binnen gaan en kijken? Ik ben een beetje bang....een beetje verdrietig.....Wil je er voor me zijn? Wil je me aandacht geven? Even niet zo flink en stoer doen? Me bij de hand nemen en weer zien? Zodat ik me veilig kan voelen? Ons innerlijk kind, onze wegwijzer, ons kompas....Ergens diep verstopt, wil gezien worden....Wijst ons de weg.....Naar wat nog in het donker is en wat het licht wil zien.....Samen helen, hand in hand.......Op naar onvoorwaardelijk lief zijn, eerst voor onszelf
kinder verdriet
Ik ben het niet, maar ik voel,
even weer verdriet.
Even weer verdriet, maar niet
meer zo veel verdriet als er ooit was.
Ik voel gewoon even weer verdriet, net als het verdriet dat je in mijn kinderogen las.
Het verdriet van het kind dat er achter kwam dat de wereld niet zo licht en liefde vol was als ze hoopte en dacht
Het verdriet van mijn innerlijk kind, dat zo veel voelde en ook zoveel zag.
En nog steeds zoveel voelt en zoveel ziet.
Naast vreugde dus ook nog steeds wat verdriet.
Verdriet, maar niet meer zoveel verdriet als er ooit was.
Ook af en toe boos en bang, maar steeds vaker in mijn sas.
En het fijne is, het verdriet mag er, naast de boosheid, angst en vreugde nu gewoon "zijn".
En naast het verdriet om ook het donkere op de aarde, is het leven naast een uitdaging, soms ook gewoon heel fijn.
even weer verdriet.
Even weer verdriet, maar niet
meer zo veel verdriet als er ooit was.
Ik voel gewoon even weer verdriet, net als het verdriet dat je in mijn kinderogen las.
Het verdriet van het kind dat er achter kwam dat de wereld niet zo licht en liefde vol was als ze hoopte en dacht
Het verdriet van mijn innerlijk kind, dat zo veel voelde en ook zoveel zag.
En nog steeds zoveel voelt en zoveel ziet.
Naast vreugde dus ook nog steeds wat verdriet.
Verdriet, maar niet meer zoveel verdriet als er ooit was.
Ook af en toe boos en bang, maar steeds vaker in mijn sas.
En het fijne is, het verdriet mag er, naast de boosheid, angst en vreugde nu gewoon "zijn".
En naast het verdriet om ook het donkere op de aarde, is het leven naast een uitdaging, soms ook gewoon heel fijn.
Puur
Ik kwam een mapje met oude foto's tegen. Uit het tijdperk dat ik af en toe nog wat foto's liet ontwikkelen. ;-) Best lang geleden....En wat lijkt het lang maar ook weer niet lang geleden. En wat kan het weer wat omhoog halen. Kinderfoto's van mijn puber-kind. Maar ook eigen kinder foto's. Kinderen, wat zijn ze prachtig........Van binnen en van buiten.....Puur. liefdevol, stralend en echt. Nog zo dicht bij zichzelf......Laten we ze koesteren.....Onze kinderen en innerlijke kinderen. Het kind dat we ooit waren maar eigelijk ergens nog steeds zijn. En wat kun je serieus kijken terwijl je speelt met een touwtje...:-) Love haar wijze diepe blik........Die ze toen al had en nog steeds heeft.....Veel liefde! Voor jou, je kind en innerlijk kind. :-)
